Voorjaar 2022 - Hallenberg

Dinsdag 8 maart

We gaan voor deze korte vakantie opnieuw naar Hotel Sauerländer Hof in Hallenberg. Het hotel is ons afgelopen herfst dusdanig goed bevallen dat we het een tweede bezoek waard vinden.

Hallenberg ligt in het uiterste zuidoosten van het Sauerland en grenst aan het Bundesland Hessen.

De reis verliep prima.

We wisten als dat we voor de lunch in ons hotel te laat zouden zijn, dus toch maar lunchen in Winterberg. Onze eerste poging was Hotel Hessenhof in Winterberg, waar we afgelopen oktober al een keer geluncht hadden. Onze corona-check is oké, maar men wil ookonze paspoorten zien. Die liggen in de auto, dan maar niet, wat een gezeur! Tweede poging is het restaurant waar we geluncht hebben op onze aanreisdag in oktober: Restaurant Heimatliebe. Ook hier willen ze onze paspoorten zien. Forget it!

Dan zien in de straat vlakbij de auto de 'Bodefelder Schnitzel Stube': proberen! Deze tent is een echte dorpskroeg, geen gezeur over mondkapjes enz., ga gezellig zitten, wees welkom! De Flammkuchen en de wijntjes zijn prima.

Daarna rijden we door naar ons hotel, waar we rond 16:00 uur komen. We worden weer hartelijk ontvangen door de mede-eigenaar Christoph.

We hebben een grote kamer op de derde verdieping met een ruime zithoek, badkamer mét bad, apart ruim toilet en ramen aan de noord- en oostzijde. Het balkon is klein en vangt alleen in de ochtend wat zon.

Route Vlaardingen - Hallenberg

De reden dat we opnieuw voor dit hotel gekozen hebben is het feit dat de kamers prima zijn, er is een gezellige bar met diverse zitjes, hoog en laag, enkele eettafels en een lounge-hoek. Diner en ontbijt worden geserveerd in het ruime restaurant. Het eten is behoorlijk en de bediening is vriendelijk.

Afgezien van het hotel spreekt ons natuurlijk de omgeving aan. Het 'Welliges Gelände', het Sauerland.

Vanuit het hotel zijn diverse wandelingen te maken. Dat hebben we afgelopen herfst niet gedaan en dat gaan we ook nu niet doen, omdat we het prettig vinden als het startpunt van onze wandeling buiten de bebouwde kom ligt.

Nadat we onze spullen hebben uitgepakt en ingeruimd,

gaan we in de bar gezellig wat drinken. Lilian een

Uitzicht uit onze kamer, op de straat - in de zon - Lilian

wijntje en ik een Talisker. Na de 'borrel' gaan we rond half acht aan tafel. Het ziet er allemaal verzorgd uit. Jammer dat het diner niet meer dan gutbürgerlich is, maar de sfeer is er niet minder om. Na de koffie naar de kamer. Nog wat lezen en internetten.

Woensdag 9 maart

De eerste wandeling. We kiezen route 13: Silbersee - Ziegenhelle uit het boekje Sauerland van Bernhard Pollmann (Rother Wanderführer). De parkeerplaats is snel gevonden en vandaar lopen we best steil

omhoog. We komen al snel een groepje tegen dat de route, of een deel daarvan, in omgekeerde richting loopt.

De storm van begin maart heeft ook hier flink huisgehouden! Als we min of meer op het hoogste punt zijn blijven we de A1volgen. Na een relatief lange vlakke route, buigt de weg scherp naar links, met een kleine beloning: een bankje in de zon naast een beekje. De oorsprong van de beek ligt 2 km boven deze plek.

Na een korte pauze vervolgen we de route en gaan bij de t-splitsing linksaf en volgen we de A1 richting dal. Het lijkt wel of de A1 overal is!

Na een half uur komen we weer bij de parkeerplaats, waar we eerst even genieten van de de zon, voor we naar ons hotel rijden voor een aangename lunch.

Korte pauze in de zon

Rondwandeling vanaf de Silbersee

Na de lunch gaan we op zoek naar een rustig plekje met een bankje in de zon. We vinden dat uiteindelijk in Dreislar. Het plaatsje vanwaaruit we afgelopen herfst twee wandelingen hebben gemaakt.

Foto-impressie