Zomervakantie 2019 - Brand (3)

Dinsdag 6 augustus

Ook vandaag wisselvallig weer, het regent af en toe en er is later op de dag kans op onweer. Na een kopje koffie in Ruhpolding besluiten we naar de overdekte ijsbaan van Inzell te rijden.

Tot onze verbazing is de ijsbaan niet alleen gesloten, maar er helemaal niets te doen, er is ook geen ijsvloer! Hoe anders was dat in 2013, toen was er een sportieve drukte van belang en liepen we de Nederlandse schaatsploeg met Gerard Kempkes en Irene Wüst tegen het lijf! Wat nu ... na enig aarzelen besluiten we naar naar Salzburg te gaan.


Naarmate we dichter bij Salzburg komen wordt het weer steeds beter en het wordt ook steeds warmer.

We rijden richting Altstadtgarage, maar de weg er naar toe was alleen al file. Logisch, want de Altstadtgarage was vol. Dan maar weer linksaf en elders een plekje zoeken.

Dat werd de Eduard-Baumgartner-Straße, op tien minuten lopen van het centrum. Van dat gepruts om een parkeerplek te vinden was ik wel een beetje chagrijnig geworden!


We lopen naar het centrum van Salzburg, een stad die we eigenlijk alleen van de winter kennen. Wat een drukte nu! Op het terras van Radisson Blu Hotel Altstadt gebruiken we de lunch. Wel leuk al die langslopende toeristen in de Judengasse.  

Na de lunch lopen we nog wat rond, maar we besluiten toch maar snel te vertrekken. Onderweg nog 'gezeur' met de bandenspanning van de auto die niet goed zou zijn. Toch maar even bij een Volvo dealer in Ruhpolding langsgereden. Ze hebben de spanning nagelopen en de banden opnieuw gekalibreerd. Was gratis, dus maar wat in de fooienpot gedaan.


Woensdag

Vandaag weer waarschuwing voor onweer, dus - opnieuw - niet wandelen. We rijden wel even naar Urschlau, waar de geplande rondwandeling begint: de Gründberg-Rundweg.

Op de linker afbeelding het begin van de wandeling rondom de Gründberg (1225m). Rechts het eindpunt van de wandeling. Tijdens de wandeling kun je nog een uitstapje maken naar de Haaralm en de Eschelmoosklause.

Met deze extra uitstapjes ben je 3:30 uur onderweg.

We rijden naar Ruhpolding voor een paar boodschappenen, een kop koffie én we reserveren een tafel in Hotel Ruhpoldinger Hof, want Butz'n Wirt heeft weer een Ruhetag 🙁

Daarna rijden we naar Windbeutelgräfin. Hier rijden we regelmatig langs. Het is een restaurant dat alleen overdag geopend is. Iets voor de lunch? Het is behoorlijk druk, maar er is nog plaats. Mmm, de kaart

spreekt ons niet zo aan. We besluiten iets anders te zoeken. en rijden naar de Rauschbergbahnen, een afstand van 4 km. Naast de lift ligt Wirtshaus am Taubensee. Er is nog een plekje aan de rand van het terras met aardig uitzicht op de Taubensee die er niet zo goed uit ziet: helemaal groen.

De bediening is prima en niet gespeend van enige humor. Als we klaar zijn met de maaltijd, krijg ik een 'standje' van de serveerster omdat ik niet alles heb opgegeten: "Sie können auch eine kleine Portion bestellen."

P1010813.jpeg
P1010813.jpeg
P1010814.jpg
P1010814.jpg
P1010815.jpg
P1010815.jpg

Donderdag 8 augustus

Na het gebruikelijke prima ontbijt nemen we afscheid van Marc en Rachel en gaan op weg naar het Passeiertal!

We vertrekken uit Butz'n Wirt met gemengde gevoelens. Avondeten en ontbijt waren prima. Kamer was ruim, wel wat gedateerd en helaas geen balkon, slecht internet, maar ach ...

We misten wel de sfeer en reuring die er vroeger was. Ook jammer dat er alleen Nederlandse gasten waren die aan het ontbijt al flink in het Limburgs aan het woord waren.


Toen wij de laatste avond in Hotel Ruhpodinger Hof dineerden, waren alle andere gasten (twee gezinnen met kinderen en zus en zwager van Marc) met Marc, Rachel en hun twee kinderen uit eten. Natuurlijk snappen we dat, gezellig met z'n allen en de kinderen uit eten, maar op een of andere manier voelden we ons toch een beetje buitengesloten.

We hadden vooraf erg naar ons verblijf in Butz'n Wirt uitgekeken, maar onze verwachtingen zijn niet helemaal uitgekomen.

Na de lunch rijden we naar naar Laubau voor een bezoek aan het Holzknechtmuseum: een museum over de geschiedenis van de bosbouw. Interessant! Achter het museum is een veld met in een grote kring replica's van de houten hutjes van de 'Holzknechten'. In elk hutje is een activiteit voor kinderen: spelletjes, knutselen met hout, zagen, enz. Kortom binnen is het museum vooral interessant voor volwassenen, buiten kunnen kinderen hun hart ophalen!


's Avonds dineren we in Hotel Ruhpoldinger Hof, met zo ongeveer de beste keuken van Ruhpolding volgens Marc. Hoewel we gereserveerd hebben,  

krijgen we een tafel in een achterafgedeelte, lijkt wel een garage! Als we bezwaar maken doet de serveerster nogal geagiteerd, maar we krijgen wel gelijk een 'normale' plek in het restaurant.

Heel bijzonder, na dit 'incident' is de serveerster bijna overdreven vriendelijk. Over eten en drinken geen klagen: prima wijnen en heerlijke gerechten!



Enkele foto's

Holzfäller Museum [foto © Holzknechtmuseum]

Begin rondwandeling

Eindpunt rondwandeling